10:03 πμ. Τα δάκτυλα μου κολλημένα σ´ένα πληκτρολόγιο. Δεν έχουν τίποτα πια να γράψουν. Τα λόγια που ήταν να ειπωθούν ειπώθηκαν. Κι αυτά που μείναν, απόστασαν κουρασμένα στον ίσκιο της σιωπής.
10:04 πμ. Ο χρόνος φέρνει μαζί του ένα απέραντο κενό. Μέσα του πνίγεται κάθε προσπάθεια για να σε φέρω πίσω. Κάθε φορά που φεύγεις γινόμαστε δυο αποκλίνουσες γραμμές. Κι αν παλεύω να λυγίσω προς το μέρος σου, γρήγορα αντιλαμβάνομαι πως στη δική μας ιστορία δεν στεριώνουν οι καμπύλες.
10:05 πμ. Έμεινα να κοιτώ μια μικρή μαύρη γραμμή που αναβοσβήνει στην οθόνη. Μου θυμίζει τις στιγμές που περνούν. Για πάντα. Δεν τις μετράω γιατί είναι άσκοπο. Όσο κι αν παλεύω να πλησιάσω το τώρα, τόσο εκείνο με αποφεύγει.
10:06 πμ. Ο κόσμος είναι μια μεγάλη παγίδα. Σε θέλγει με τα χρώματα, σε μεθά με τις μουσικές, σε σαγηνεύει με τα συναισθήματα. Και νοιώθεις ότι μπορείς να κάνεις ένα βήμα και να πετάξεις. Μα οι ρίζες σου σε κρατάνε δεμένο με τη γη. Σε ξεγέλασε και πάλι.
10:07 πμ. Περιμένω να λάβω ένα γράμμα σήμερα. Θ´ανοίξω το γραμματοκιβώτιο και θα είναι εκεί. Θα γράφει το όνομα μου. Θα το δώ και θα χαμογελάσω. Θα το κράτησω για μερικές στιγμές κλειστό στα χέρια μου. θα το σηκώσω ψηλά στο φως και θα παρατηρήσω το περίγραμμα του χαρτιού που διαγράφεται μέσα. Θα κλείσω το μάτια και θα ονειρευτώ την πένα που απλώνει το μελάνι της πάνω του. Θα ψιθυρίσω τα όμορφα λόγια που είναι γραμμένα μέσα. Κι ύστερα θα το ανοίξω προσεχτικά. Θα αφαιρέσω την επιστολή και θα την τοποθετήσω σ´ένα καινούριο φάκελο. Θα τον σφραγίσω με τη γλώσσα μου. Θα γράψω το όνομα και την διεύθυνση και θα τον βάλω στο κίτρινο κουτί. Με λίγη τύχη, θα ζήσω την ίδια χαρά όταν τον ξαναβρώ αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου