Ρευστοποίηση

“Τι θέλεις από μένα επιτέλους;”

Ετούτο ακριβώς θέλω καλή μου

Την ύστατη χαριστική βολή

Να σκίσει ο πόνος το κορμί μου

Να ξεθυμάνει αυτή η πληγή

Γιατί άλλο πια δεν το αντέχω

Να τρέμω μες στον πυρετό μου

Να πλημμυρίζουν το μυαλο μου

Τα θέλω και τα ποτέ δεν θα έχω

Γίνομαι ανόητος και λίγος

Όταν τον πόθο μου εκδηλώνω

Και στη ψυχρή ματιά σου βιώνω

Της αδιαφορίας το ρίγος

Γίνομαι γραφικός κι αστείος

Όταν αδειάζω τα όνειρα μου

Απ´της καρδιάς τον κουμπαρά μου

Και τα μετράω εναγωνίως

Έγινα τίποτα άνευ λόγου

Χωρίς αιτία η ύπαρξη μου

Και στην ανία του μονολόγου

Πνίγω την κάθε έμπνευση μου

Πόσο ακόμα πρέπει να ρευστοποιήσω τον εαυτό μου για να καταλάβεις; Πόσο ρευστή πρέπει να καταντήσει αυτή η ποίηση για να διεισδύσει μέσα σου;