Στα δύσκολα

Βαθειά ανάσα. Προσπαθώ να τιθασσευσω τις σκέψεις μου. Χοροπηδούν ανεξέλεγκτα σαν παιδάκια αφημενα ελεύθερα. Δεν υπάρχει κανόνας, δεν υπάρχει συνέχεια στο παιχνίδι τους. Απλά βρίσκονται εκεί, δρουν και αντιδρούν.

Δεν υπάρχει μέλλον μου λένε. Άδικα προσπαθείς να το επηρρεασεις. Είσαι λίγος και το παιχνίδι είναι δύσκολο για σένα. Κάνε τον συμβιβασμό σου και προσευχήσου στην εύνοια των μεγάλων. Πιο καλά θα την βγάλεις.

Πως να σταματήσω ρωτάω. Πήρα φορά, ο δρόμος γλιστερος και τα παππουτσια λιωμενα. Κι αν έβλεπα και βλέπω ακόμη μπροστά τον ήλιο, πως να πισωγυρισω; Συμβιβάζεται το θέλω με το μπορώ;

Μην ανησυχείς. Αυτά που θα ρθουν αλλάζουν. Κι αν φωτισεις το χάος με ένα φακό, πάλι χάος θα μείνει. Τράβα τον δρόμο σου και περίμενε. Σε μια στιγμή κρύβεται το αποτέλεσμα. 

Το μάλλινο φουστάνι

Μάυρα παππούτσια, ένα μάλλινο φουστάνι,
Δεν κοιμάμαι πια, ξέρεις, παρακολουθώ
Τον ύπνο της
Κι όλα αυτά που την πληγώνουν με σκοτώνουν

Δεν ζω πια, ξέρεις, καίγομαι
Κι όλα αυτά που την πληγώνουν με σκοτώνουν
Ζηλιάρα και όμορφη
Ξέρεις, παρακολουθώ τον ύπνο της

Καθώς γέρνει το κορμί,
Καθώς ισορροπεί,
Βλέπετε πως τίποτα δεν λείπει
Ούτε οι σιωπές,
Ούτε οι όρκοι,
Ούτε οι κορδέλες
- πιστές και γαλανές -
Ούτε τα καγβαδάκια των ερωτευμένων

Όταν πέφτει το βράδυ
Μην σκεφτείτε
Πως θα κάνουμε έρωτα στο σκοτάδι
Μες στο δωμάτιο
Γελά, υποκρίνεται,
Κι εγώ πεθαίνω
από έρωτα για κείνη

Άλλες φορές την σκέφτομαι,
Σαν τον Θεό, χωρίς να πολυπιστεύω
Τρελή ελπίδα ενός παράλογου έρωτα
Χορεύει, τραγουδά
Κι όταν βγαίνει
Περιμένω, περιμένω
Και προσεύχομαι

Καθώς γέρνει το κορμί,
Καθώς ισορροπεί,
Βλέπετε πως τίποτα δεν λείπει
Αλλάζει το φουστάνι της
Και το νερό των λουλουδιών
Κι εγώ, πεθαίνω
από έρωτα για κείνη
Άλλες φορές,
Την σκέφτομαι
Σαν τον Θεό, χωρίς να πολυπιστεύω