Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Στα δύσκολα

Βαθειά ανάσα. Προσπαθώ να τιθασσευσω τις σκέψεις μου. Χοροπηδούν ανεξέλεγκτα σαν παιδάκια αφημενα ελεύθερα. Δεν υπάρχει κανόνας, δεν υπάρχει συνέχεια στο παιχνίδι τους. Απλά βρίσκονται εκεί, δρουν και αντιδρούν.

Δεν υπάρχει μέλλον μου λένε. Άδικα προσπαθείς να το επηρρεασεις. Είσαι λίγος και το παιχνίδι είναι δύσκολο για σένα. Κάνε τον συμβιβασμό σου και προσευχήσου στην εύνοια των μεγάλων. Πιο καλά θα την βγάλεις.

Πως να σταματήσω ρωτάω. Πήρα φορά, ο δρόμος γλιστερος και τα παππουτσια λιωμενα. Κι αν έβλεπα και βλέπω ακόμη μπροστά τον ήλιο, πως να πισωγυρισω; Συμβιβάζεται το θέλω με το μπορώ;

Μην ανησυχείς. Αυτά που θα ρθουν αλλάζουν. Κι αν φωτισεις το χάος με ένα φακό, πάλι χάος θα μείνει. Τράβα τον δρόμο σου και περίμενε. Σε μια στιγμή κρύβεται το αποτέλεσμα. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: