Μυστικά και ψέμματα

Υπάρχει ένας τόπος που επισκέπτομαι συχνά! Πρόκειται για μια συλλογή μυστικών από ανώνυμους καλλιτέχνες… Άνθρωποι -με τους οποίους μπορεί να μοιραζόμαστε το ίδιο λεωφορείο, το ίδιο γραφείο, ίσως και το ίδιο σπίτι- αποστέλλουν υπό μορφή καρτ-ποστάλ τα μυστικά τους σε αυτό το κοινόβιο μπλογκ! Κάποια είναι κωμικά, άλλα είναι παράξενα και άλλα τραγικά…

Πόσο αληθινός είναι τελικά ο κόσμος που γνωρίζουμε;

www.postsecret.com

Λουλούδια

Ένα δάσος λουλούδια η ζωή
Μικρές χαρές που περιμένουν το άγγιγμα μου
Απλώνουν τα χρώματα στα μάτια μου
Μέσα στην καθημερινή ομίχλη

Παντοτινά στο δρόμο μου φανάρια
Που όλο προσπερνώ
Περήφανα λουλούδια
Πότε θα γύρω στο πλευρό σας;

Ο ήλιος

Είναι φορές που ο ήλιος σημαδεύει τα μάτια μου! Στην αρχή, οι ακτίνες του χαϊδεύουν απαλά την επιφάνεια –τόσο όσο χρειάζεται για να διεγείρουν ένα μικροσκοπικό κύμα από δάκρυα. Ύστερα διεισδύουν αργά μέσα στο χιτώνα τροφοδοτώντας με θέρμη τα τοιχώματα και επιφέροντας μια γλυκιά ζάλη. Μόλις οι άμυνες πέσουν, βυθίζονται αποφασιστικά σε όλο το κορμί εκτοξεύοντας αλόγιστα μικρούς ηφαιστειακούς κομήτες. Ολοκληρωτική παράδοση!

Μέσα στην εκστατική ατμόσφαιρα, άκουσα τα βήματά σου… Συντονισμένα λες με τη γη, με ταρακούνησαν στην αρχή αργά και -όσο πλησίαζαν- όλο και πιο δυνατά! Το είναι μου σείστηκε καθώς διασταυρώθηκαν στιγμιαία οι ζωές μας. Κι ύστερα σιγή. Περίμενα με κομμένη ανάσα ώσπου αισθάνθηκα την αύρα σου να πλημμυρίζει τον αέρα. Ρούφηξα την μυρωδιά σου βαθιά στα πνευμόνια μου και την κράτησα σαν να ‘ταν η τελευταία μου ευκαιρία να την γευθώ.

Κατάλαβα ότι είχες καθίσει παραδίπλα στο παγκάκι. Ένοιωθα τα μάτια σου να συναντούν τα δικά μου χιλιόμετρα μακριά, σ’ έναν γαλάζιο ομιχλένιο ορίζοντα. Έναν ορίζοντα που στηρίζει την ύπαρξή του στα διαφορετικά μα -κατά έναν παράξενο τρόπο- κοινά όνειρά μας. Τί όμορφα αλήθεια που υφαίνονται τα βλέμματα στον αργαλειό του χρόνου!

Ξεφλουδισμένο από τον ίδιο αργαλειό, το παγκάκι έστεκε ατημέλητο στην άκρη των βράχων. Κάθε μέρα απολάμβανε τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του ήλιου, έβρισκε συντροφιά στον ήχο των κυμάτων και σημασία στα ορφανεμένα όνειρα που ζητούσαν την φιλοξενία του…

Δεν θυμάμαι ποιος μίλησε πρώτος. Οι λέξεις ξεπήδησαν φυσικά σαν να γύρευαν από καιρό να βρουν η μια την άλλη. Στάθηκαν σε μια πνοή του ανέμου, κοιτάχτηκαν για μια στιγμή διερευνητικά και αμέσως άπλωσαν τα χέρια σε μια τεράστια αγκαλιά. Κι ύστερα χόρεψαν για ώρα τρυφερά και παιχνιδιάρικα μέσα στις μουσικές δίνες που τις παρέσερναν πότε από εδώ και πότε από εκεί.

Ήμαστε για μερικά λεπτά πεινασμένοι εραστές σε φλογισμένη κλίνη. Ξετυλίξαμε τις ψυχές μας στην απέραντη θάλασσα δημιουργώντας ένα αέρινο στρώμα και αφήσαμε πάνω τα κορμιά μας να σπαρταράνε από ηδονή. Τα όνειρα ξεχείλιζαν από μέσα μας και σπινθήριζαν καθώς αγγίζαμε ο ένας τον άλλον. Ήταν μια στάλα ηλεκτρισμού, ή ένας ηλεκτρισμένος χείμαρρος, αλλά μας ένωσε για πάντα.

Όταν άνοιξα τα μάτια είχες φύγει. Πήρες το μονοπάτι του ήλιου γυρεύοντας κείνο το μακρινό ορίζοντα. Η σκιά σου ταξίδευε πάνω στα κύματα και μου έγνεφε το δρόμο. Χαμογέλασα. Ο ήλιος σημάδευε τα μάτια μου, μα ετούτη τη φορά ήμουν εγώ ο κατακτητής κι αυτός παραδομένος. Είπα αντίο στο παγκάκι και σηκώθηκα. Είναι ώρα να προσφέρω μια οικογένεια στα όνειρά μου!

Africa - Η συνέχεια

«Μόλις αποκτήσατε ένα υγιέστατο μωράκι!» Το σκοτάδι έγινε φως και ο κύκλος των αναμνήσεων ξεκίνησε. Είμαι αντικείμενο ακόμα. Ξένα χέρια γύρω από το κορμί μου με σηκώνουν και με μετακινούν με προσοχή. Δέχομαι αναπόφευκτα τις φροντίδες που δικαιούμαι. Με βουτούν σε ζεστό νερό και πλέω σε πελάγη ευτυχίας – σαν να μην βγήκα ποτέ από εκείνο το υπέροχο σώμα…

Κι ύστερα, με τυλίγουν σε χνουδωτές πετσέτες χαϊδεύοντας με με την δέουσα τρυφερότητα. Σε λίγο, θα ρουφάω το γάλα από το ίδιο υπέροχα αφράτο σώμα που με φιλοξενούσε τους τελευταίους μήνες. Γουλιά γουλιά θα ξεκινήσω το ταξίδι της ζωής. Προορισμός μου η ευδαιμονία!

Είμαι πολύ τυχερό παιδί. Όλος ο κόσμος πάλλεται στους χτύπους της καρδιάς μου. Άγνωστα πρόσωπα με περιτριγυρίζουν χαμογελώντας μου γλυκά. Έρχονται κοντά μου και κάνουν γκριμάτσες, βγάζουν περίεργους ήχους, προσπαθούν να με διασκεδάσουν! Μου τσιμπούν τα ροδαλά μαγουλά μου και χαιδεύουν τα φρεσκολουσμένα μαλλάκια μου...

Μα το καλύτερο είναι ότι κουβαλούν μαζί τους κι από ένα παιχνίδι! Πόσο μου αρέσουν αυτά τα πολύχρωμα πλαστικά αντικείμενα και τα χνουδωτά κουκλάκια! Τα κοιτώ πάντα με έκπληξη, τα περιεργάζομαι σαν να 'ναι εξωγήινα, κι ύστερα τα πετώ με δύναμη στον τοίχο... Μου αρέσουν τα πειράματα! Άλλωστε και να χαλάσουν, είμαι σίγουρος ότι θα πάρω πολλά ακόμα! Σίγουρα τα αξίζω...

Τί καταπληκτικός κόσμος με περιμένει να τον ζήσω! Η προσμονή μου είναι ανεξάντλητη: Τα παιδικά παιχνίδια που θα γεμίσουν τις πιότερες πρώτες αναμνήσεις μου. Τα γέλια στο σχολείο που θα κάνουν την κοιλίτσα μου να σπαρταράει. Οι έρωτες της εφηβείας που θα συνεπάρουν την σκέψη μου και την καρδιά μου. Τα φοιτητικά αράγματα στα οποία νοερά θα ανατρέχω στις δύσκολες ώρες της δουλειάς...

Και μέσα σε όλα αυτά, αγάπη - αγάπη - αγάπη! Είμαι έτοιμος να αγκαλιάσω κάθε στιγμή και να ρουφήξω την αγάπη! Μια ονειρεμένη ζωή ανοίγεται μπροστά μου! Και είμαι έτοιμος να την γευτώ!