Πόσοι

Πόσοι υπάρχουν εκεί έξω
Της γλώσσας άσπονδοι εραστές
Γραφιάδες μάγοι ποιητές
Που αγρυπνούν για μια αράδα

Παίρνω κατόπι την Ελλάδα
Ζητιάνος απ’ την ξενιτιά
Μ’ ένα καλάθι λησμονιά
Γνωστές μου λέξεις να γυρέψω

Πόσοι θα βγουν να μ’απαντήσουν
Στην ψύχρα κάποιου πρωινού
Όταν παλεύω με το νου
Να ξεδιαλύνω εχθρούς και φίλους

Από εν δυνάμει αντιζήλους
Μιας πατρίδας που ξεχνά
Κραυγή θα γίνει η αγκαλιά
Στην όψη μου που θα μισήσουν