Δίχως λέξεις

Ως πότε θα είναι δύσκολες οι λέξεις
Τόσο κοντά και τόσο μακριά
Θα 'ναι ο αντικατοπτρισμός που σε μπερδεύει
Η μεγάλη επιθυμία ή η έλλειψη δεξιοτεχνίας

Γιατί κοιτάς μακριά και πάλι
Δεν σου αρκεί το λίγο που απλώνεται μπροστά σου
Είναι όμορφο κι ας μην το λέει
Η ομορφιά δεν χρειάζεται συστάσεις

Ως πότε θα πασχίζει ανώφελα η σκέψη
Τόσα πολλά και τόσα λίγα
Όσο φοβάσαι το λάθος εκείνο θα επιμένει
Διώκτης σου και φυλακή συνάμα

Γιατί φτωχέ μου σκύβεις το κεφάλι
Εύκολη τη νόμιζες τη λέξη
Γυναίκα είναι θέλει και δεν θέλει
Σκύψε και φίλησέ την