”Δεν περίμενα ότι θα ήσουν τόσο όμορφη...”
”Δεν περίμενα ότι θα με κοιτούσες με αυτόν τον τρόπο...”
”Πάντα έτσι σε κοιτούσα κι ας βρισκόμαστε πρώτη φορά.”
”Τότε πάντα όμορφη θα με έβλεπες!”
”Με τα μάτια του μυαλού πάντα όμορφη σ´έβλεπα. Όμως έχω μάθει να αμφιβάλλω για την αλήθεια τους.”
”Δεν πρόκειται για την αλήθεια τους, γλυκό μου αγόρι. Πρόκειται για την δική σου αλήθεια!”
”Η δική μου αλήθεια φοβάμαι πως είναι καλά κρυμμένη! Συνήθισα τη σιωπή και δεν ακούω πια τη φωνή της. Κι εσύ; Πώς με φανταζόσουν;”
”Στην δική μου αφελώς έκδηλη και φωναχτή αλήθεια ήσουν ένας άγγελος της νύχτας. Ερχόσουν στα όνειρα μου, με αγκάλιαζες και χορεύαμε στο σκοτάδι. Κι ύστερα χανόσουν λίγο πριν ξημερώσει... Κι έμενα πάλι μόνη να ψιθυρίζω την ίδια προσευχή για να ´ρθεις και πάλι.”
”Πάντα ένα κορίτσι ήσουν. Κι εγώ ένας δειλός τροβαδούρος που τραγουδούσα μόνο όταν είχες ήδη απομακρυνθεί. Πάλι το ίδιο κάνω.”
”Τώρα είναι η στιγμή σου τροβαδούρε μου! Τραγούδα την εξομολόγηση σου! Την περιμένω τόσο καιρό! Να, εγώ θα κλείσω τα μάτια για να πάρεις θάρρος.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου